مسئولان چرا صدای زنان سرپرست خانوار را نمی‌شنوند؟
لیلا مجدانی یکی از کارآفرینان موفق و دارنده مدرک دکترای جامعه‌شناسی زنان و خانواده از دانشگاه مالایای مالزی، در گفت‌وگو با خبرنگار سراج24، اظهار کرد: «بعد از سال‌ها کار آموزشی و پژوهشی تصمیم گرفتم از فضای آکادمیک فاصله گرفته و کار عملی انجام دهم. چون احساس کردم از لحاظ تئوریک اشباع هستیم و حرف زدن، مقاله نوشتن و تدریس کافی است، برای همین امر به کارآفرینی روی آوردم.»
این بانو که چند نرم‌افزار طراحی کرده است، ادامه داد: «اپلیکیشن «مازادا» تهاتر کالا، خدمات و استعداد را بین خانم‌ها انجام می‌دهد و علاوه بر آن، این شرکت به‌عنوان شرکت خلاق نیز ثبت شده است، همچنین اپلیکیشن «همیار» را طراحی کردیم. «الو همیار» نیز در راستای کمک‌رسانی به سالمندان راه‌اندازی شده و به‌عنوان یک شرکت فن‌آور در استان آذربایجان شرقی به ثبت رسیده است.»
وی با بیان اینکه این اپلیکیشن‌ها می‌توانند در راستای اقتصاد مقاومتی کمک شایانی به مسئولین داشته باشند، افزود: «ما با بودجه شخصی این اپلیکیشن‌ها را طراحی کردیم اما این نرم‌افزارها به تبلیغات وسیع نیاز دارند و نمی‌توانند با اپلیکیشن‌هایی که با بودجه کلان دولتی تبلیغ می‌شوند، رقابت کنند.»
مجدانی خاطرنشان کرد: «پس از این فعالیت‌ها از امور بانوان کمیته امداد برای ورود به حوزه زنان سرپرست خانوار دعوت شدیم و با توجه به ظرفیت‌هایی که در خارج از کشور فراهم بود، با نگاه به بازارهای جهانی، تعدادی از بانوان را تحت آموزش قرار دادیم.»
وی در خصوص تولید هدفمند تشریح کرد: «مطالعات و سنجش نسبی بازار نشان می‌دهد محموله لوازم زنانه در سال گذشته، 40 درصد از تجارت الکترونیک جهان را به خود اختصاص داده است. با این حال، ایران در این مقوله هیچ سهمی ندارد. بر همین اساس تصمیم گرفتیم برای تولید زیورآلات رِزینی، 58 زن سرپرست خانوار از مددجویان کمیته امداد امام خمینی(ره) را به‌صورت رایگان آموزش دهیم و اکنون این بانوان در منازل خود مشغول به تولید این محصولات هستند.»
این بانوی کارآفرین با بیان اینکه کار را اوایل سال 98 آغاز و محصولات را در نمایشگاه بین‌المللی کوالالامپور عرضه کرده است، تصریح کرد: «معتقدم فعالان مشاغل خانگی باید به بازارهای بین‌المللی توجه کنند. چون با توجه به بودجه محدود خانواده‌های ایرانی و کاهش درآمد آنان نمی‌توانیم انتظاری برای خرید محصولات مشاغل خانگی و صنایع دستی داشته باشیم.»
وی اضافه کرد: «برای یک خانواده ایرانی هر محصولی به‌جز مواد خوراکی، نیاز اضافه محسوب می‌شود؛ چراکه بودجه خانوارها اجازه نمی‌دهد. بنابراین چاره‌ای جز ورود به بازارهای دنیا نداریم و اگر درست عمل کنیم این امر امکان‌پذیر است. هرچند کرونا ضربه سنگینی بر مشاغل خانگی وارد کرده و اغلب پروازها لغو شده است اما بنده به واسطه 7 سال زندگی در مالزی برای ارسال محصول و بازگشت سرمایه مشکلی ندارم و بومیان و دوستانم به بنده کمک می‌کنند.»
مجدانی با اشاره به اینکه محصولات تولیدی را در فروشگاه‌های اینترنتی «لازادا» و «شاپی» به فروش می‌رساند، گفت: «کیفیت و قیمت تمام شده محصول مطلوب است اما برای ارتقاء فروشگاه بین‌المللی با کمبود نقدینگی مواجه هستیم و این امر کار ما را دشوار کرده است.»
وی عنوان کرد: «همه فعالان عرصه مشاغل خانگی برای فروش محصول خود با مشکل مواجه هستند و این دردی است که من به آن ورود کردم و در حد و اندازه خودم برای آن تلاش می‌کنم. ولی به تنهایی نمی‌توانم کاری از پیش ببرم.»
نمی‌دانیم چه کسی می‌تواند به ما کمک کند
این بانوی کارآفرین در خصوص مشکلاتش توضیح داد: «یکی از مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم این است که نمی‌دانیم چه کسی می‌تواند به ما کمک کند. اما یک سوال برای ما پیش آمده و آن این است که چرا گروه‌های جهادی از این محصولات خرید نمی‌کنند و خریدهای خود را در فروشگاه‌های بزرگ انجام می‌دهند؟ درحالی که مؤسسات و نهادهای مردمی با خرید از این محصولات می‌توانند از بانوان سرپرست خانوار حمایت کنند.»
وی اظهار کرد: «میانگین سنی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش من، 30 سال است و هر کدام از این بانوان، سرپرستی یک تا دو فرزند را بر عهده دارند. اگر زنان سرپرست خانوار پس از چند مرحله موفق به فروش محصول خود نشوند از ادامه مسیر دلسرد خواهند شد و آسیب‌های اجتماعی افزایش خواهد یافت.»
مسئولین تنها نمایش اجرا می‌کنند
مجدانی با بیان اینکه مسئولین تنها نمایش اجرا می‌کنند، گفت: «معاونت ریاست جمهوری روبان نمایشگاه مشاغل خانگی را قیچی زده اما ریالی از محصولات تولیدی این بانوان خریداری نکرده است تا این زنان دلگرم شوند، با این روال از بقیه چه انتظاری خواهیم داشت، این درد را به چه کسی می‌توانیم بگوییم؟!»
وی خاطرنشان کرد: «سه روز از حضور ما در نمایشگاه مشاغل خانگی می‌گذرد و در عین حال که با کیفیت‌ترین محصول را با حداقل قیمت عرضه می‌کنیم مشتری وجود ندارد، این بانوان در هر محصول، تنها 10 هزار تومان سود می‌کنند ولی در بازار داخل خریداری برای آن وجود ندارد.»
این بانوی کارآفرین تأکید کرد: «من اینجا آمدم و در نمایشگاه مشاغل خانگی برای 58 زن سرپرست خانوار محصول می‌فروشم، شاید اگر یک نفر من را در این نمایشگاه ببیند شوکه شود اما آمده‌ام تا با دست پُر، از تجربیات و کارهایم بگویم و تنها گوینده نباشم.»
وی با اشاره به اینکه رهبرمعظم انقلاب بر جهش تولید تأکید دارند، تشریح کرد: «این بانوان با سختی فراوان برای تولید محصول اقدام می‌کنند ولی مسئولان اجرایی مربوطه از حمایت خود دریغ دارند. الان در وسط میدان جنگ قرار داریم؛ همه می‌گویند بجنگید ولی هیچ امکاناتی در اختیار ما قرار نمی‌دهند. با کار انگیزشی، این 58 بانو را وارد عرصه تولید کردیم ولی الان که مشغول به تولید هستند، نمی‌توانیم محصولشان را بفروشیم. با این وضع چه باید به آنان بگوییم؟!»
با بدقولی، بازار عید چینی را از دست دادیم
مجدانی با ناراحتی بیان کرد: «هنگام دریافت مواد اولیه با بدقولی مواجه شدیم و همین امر موجب شد تا بازار عید چینی و ولنتاین را از دست بدهیم. تلاش داشتم محصولات را در فضای مجازی مالزی بفروشم، اما الان محصول تولید شده روی دست من مانده است و نمی‌دانم چگونه جواب این بانوان سرپرست خانوار را بدهم.»
وی یادآور شد: «در حال حاضر فروش در مالزی انجام می‌شود ولی به کُندی پیش می‌رود؛ چون زمان فروش و بازار اصلی از دست رفته است. اگر محصولات را بفروشیم این بانوان بین 500 هزار تا 2 میلیون تومان درآمد خواهند داشت ولی اکنون حداقل درآمد را هم نداشته‌اند، چون نتوانستیم به‌موقع محصول را در بازارهای بین‌المللی عرضه کنیم.»
اصلی‌ترین چالش، مشکل فروش در بازار داخلی است
این بانوی کارآفرین با اشاره به اینکه چندین نهاد، متولی مشاغل خانگی هستند ولی هیچ خروجی را شاهد نبوده و نیستیم، عنوان کرد: «جنس چینی در بازار پر شده است و مردم در عین حال که می‌دانند محصولات تولید شده توسط زنان سرپرست خانوار، هنر دست و با کیفیت‌تر از مشابه خارجی است؛ برای خرید جنس چینی رغبت نشان می‌دهند، چون ارزان‌تر است. با توجه به محدودیت بودجه خانوارهای ایرانی اصلی‌ترین چالش من، مشکل فروش در بازار داخلی است و مسئولین نیز تنها شعار می‌دهند و هیچ حمایتی ندارند.»
مجدانی در پایان سخنانش گفت: «مشکل من این است وقتی به هر دلیلی موفق به فروش محصول در سطح بین‌المللی نمی‌شویم برای فروش در داخل کشور چه باید کنیم؟! من خارج از کشور شغل و درآمدهای خود را داشتم ولی گفتم باید برگردم و با تلاش ایران را بسازم ولی هیچ حمایتی صورت نمی‌گیرد و ناامید و خسته هستم؛ من باید پاسخگوی 58 زن باشم چون چشم آنان به این شغل دوخته شده است.»
/.انتهای پیام