روح اله قاسمی شهیدی که با همه مهربان بود؛ با کودکان مهربانتر

به گزارش امید لرستان، شهید قاسمی در همان روستای محل تولد خود به کسب وکار مشغول شد و سپس در سن 33 سالگی ازدواج و خداوند به برکت این ازدواج مقدسش به ایشان چهار پسر و چهار دختر عطا کرد.

از خصوصیات بار‌ز اخلاقی شهید بخشایندگی و مهربانی بود که هنوز پس ازگذشت سال‌ها ازشهادتش اخلاق پسندیده که داشت در یاد‌ها باقی مانده است، و هنوزاهالی زادگاهش تا نام نیک شهید قاسمی را می‌شنوند کلمه بخشندگی و بخشایش‌گری در ذهن‌شان ترسیم می‌شود.

بیشتر درآمد خود را در راه خدا به مصرف می‌رساند و در این راه مقدس به نیازمندان انفاق می‌کرد.

سال‌هایی که گرد محرومیت بر رخساره زندگی مردم نشسته بود و مردان را برای تامین معاش مجبور به ترک خانواده و راهی سایر استان‌ها می کرد، شهید قاسمی برای زنانی که همسران‌شان در شهرهای دیگری مشغول کسب و کار بودند همانند برادر بود و در جهت رفع مشکلات  و تهیه مایحتاج زندگی آنها نهایت تلاش خود را به کار می‌بست.

شهید روح اله قاسمی با همه مهربان بود با کودکان مهربانتر… وی برای کودکان پدری دلسوز به معنای واقعی بود، ایشان هنگامی که از شهر بر می‌گشتند هیچ گاه دست خالی نبودند و برای کودکان روستا هدایایی می‌آورد.

رفتارش با کودکان به قدری مهربانانه بود که وقتی به شهادت رسید، کودکان خورد سالی که او را می‌شناختند در عزایش گریستند و هنوز هم با گذشت 33 سال از شهادتش نام نیک او را به ذهن دارند و در محافل مختلف ویژگی‌های برجسته او را نقل می‌کنند.

شهید قاسمی به تأسی از پیامبر گرامی اسلام(ص) رفتار می‌کرد، خوش‌خلق، مهربان و دستی گشاده داشت، دل بستگی به دنیا نداشت و همه‌ی زرق و بر‌ق‌ها برایش بی‌معنا بود، بی‌معنا بود که از دختر تازه متولد شده خود دل کند و برای نبرد با دشمن متجاوز قصد عزیمت به جبهه کرد.

همچو گل همه بر باد رفته‌اند                               هرگز گمان مدار که از یاد رفته‌اند

اینان نه آن گل‌اند که گویی در این بهار                       از یاد رفته‌اند چو بر باد رفته‌اند

اینان نه آهویند که گویی دریغ و حیف                          در چنگ ظالمانه صیاد رفته‌اند

جای دریغ نیست بر ایشان که این گروه                    با عزم آهنین و دل شاد رفته‌اند

شهید روح اله قاسمی عضو بسیج شد و بعد از طی کردن آموزش‌های لازم، در جبهه‌های حق علیه باطل با دشمن بعثی ‌جنگید، ایشان بعد از عملیات جزیره مجنون به شهرستان بوکان از توابع استان کردستان رفت و در آنجا با وطن فروشان منافق به مبارزه پرداخت.

این شهید عزیز هفتم مهرماه سال 1366، در بوکان توسط نیروهای منافق کومله بر اثر اصابت گلوله به سینه‌اش، شربت گوارای شهادت را نوشید و به خیل دوستان شهیدش پیوست.

 مزار این شهید بزرگوار واقع در بهشت‌ زهرای زلیوا روستای محل زادگاهش است

روحش شاد و یادش گرامی باد

گردآوری؛ خدیجه بداق| امید لرستان