یادداشت/رئیس جمهور باید مدیر و مدبر باشد یا متخصص؟

به گزارش امید لرستان،برابر اصول قانون اساسی رئیس جمهور در کشور ما دارای جایگاهی مهم و اختیاراتی وسیع بوده و مسئولیت های سنگینی را در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، امنیتی و… بر عهده دارد.  بدیهی است با توجه به گستردگی ابعاد مسئولیت، رئیس جمهور نمی‌تواند در همه زمینه ها دارای تخصص باشد. به همین خاطر قانون اساسی در اصل یکصد و پانزدهم به ویژگی “مدیر و مدبر بودن” به عنوان یک ویژگی کلیدی اشاره کرده است.

در این اصل قانون اساسی آمده است: “رئیس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی که واجد شرایط زیر باشند انتخاب گردد؛ ایرانی الاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوا، مومن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور.”

  مدیر و مدبر به چه کسی گفته می‌شود؟

بر اساس بند (الف) ماده ۳۵ قانون انتخابات ریاست جمهوری مدیر کسی است که از شایستگی های لازم در زمینه مدیریت کلان کشور برخوردار بوده و با شناخت کلی از منابع انسانی و مادی کشور توان استفاده از ظرفیت ها برای رسیدن به اهداف انقلاب اسلامی را داشته و از تجربه و سوابق موفق در عرصه‌های مدیریت کلان بهره مند شود.

همچنین در تبصره بند (الف) ماده ۳۵ آمده است سوابق مربوط به مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، شایسته گزینی، دارابودن سابقه کار جهادی و گروهی، حساسیت نسبت به بیت المال، برخورد با تخلفات و انحرافات، و روحیه نقد پذیری و پاسخگویی به تشخیص شورای نگهبان، از جمله ویژگیهای مدیر بودن در تراز جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود.

در بند (ب) ماده ۳۵ نیز آمده است مدبر کسی است که از توانایی لازم جهت شناسایی به موقع مسائل و ضرورت های مورد نیاز کشور برخوردار بوده و با پیش‌بینی تهدیدها و فرصت های کشور توان اتخاذ راهکارهای مناسب و تصمیم گیری کلان را داشته باشد.

چرا در قانون اساسی بر ویژگی مدیر و مدبر بودن تاُکید شده است؟

همانگونه که گفته شد مدیر و مدبر بودن یکی از شرایط اصلی نامزد ریاست جمهوری است، اما چرا رئیس جمهور باید از این دو ویژگی مهم در سطح بالا برخوردار باشد؟ پاسخ مشخص است زیرا:

الف:اختیارات رئیس‌جمهور گسترده بوده و به یک یا چند زمینه خاص محدود نمی شود

ب: مسائل مختلف کشور درهم تنیده شده‌ و مرتبط با همدیگر است.

به همین خاطر رئیس جمهور باید از مهارت های ادراکی و انسانی بالایی برخوردار باشد تا بتواند سیستم حکومتی و اجرایی را به خوبی هدایت و مدیریت نماید، و با بکارگیری تیم‌های کاری متخصص، قوی، کارآمد، دلسوز و متعهد در زمینه های اقتصادی، علمی آموزشی، فرهنگی، سیاسی اجتماعی،  بهداشتی درمانی و… منابع و توانمندی ها را برای سازندگی و پیشرفت کشور بسیج کند و با استفاده از این مهارتها مشکلات و موانع را از پیش روی بردارد.

بنابراین، آنچه ضرورت دارد “مدیر و مدبر بودن” است و این شرط هرچه پر رنگ تر باشد موفقیت رئیس جمهور بیشتر خواهد بود، میزان وجود آن نیز در نامزدهای ریاست‌ جمهوری عمدتاً از طریق سوابق مدیریتی، عملکردها و موفقیت‌های حاصله قابل تشخیص است.

علی چراغیان