پای درد دل یکی از پزشکان بیمارستان شهدای عشایر
برای انجام کاری گذرم به بیمارستان عشایر خرم‌آباد افتاد، پس از توقفی کوتاه در مطب یکی از پزشکان این بیمارستان، آثار نگرانی و دل مشغولی مضاعفی در چهره ی او نمایان بود…
حس کنجکاوی ای که هر خبرنگار دارد مرا بر آن داشت که علت نگرانیش را جویا شوم.
او در پاسخ گفت: این بیمارستان به عنوان بیمارستان معین پذیرش بیماران کرونایی تعیین شده در حالیکه سرویس دهنده ی اصلی به حوادث جاده ای و سایر بیماران اورژانسی نیز هست.
امکانات و تجهیزات موجود، متناسب با تمام تقاضاها نیست، در حالیکه پزشکان و پیراپزشکان این بیمارستان در صحنه ی نبرد این جنگ بیولوژیک قرار دارند، اما از پوشیدن لباس های مخصوص و زدن ماسک به جهت جلوگیری از ایجاد بار روانی در جامعه منع شده اند، و فداکارانه بدون تجهیزات ایمنی کافی مشغول خدمت رسانی به مردم هستند!!!
وی گفت: حداقل انتظار ما این است که فرماندهان و سربازان این مبارزه به تجهیزات ایمنی و دفاعی لازم مجهز شوند تا با آرامش خاطر بیشتری بتوانند یاری‌گر هم استانی های عزیز باشند.
از مردم عزیز و مراجعان محترم هم استدعا داریم که در صورت مشاهده رزمندگان این جبهه با لباس رزم دچار ترس و نگرانی نشوند چرا که این لباس در نگاه اول برای شناسایی عزیزانی است که در این میدان جان خود را در طبق اخلاص نهاده اند؛ و در نگاه دوم تنها سپر دفاعی آنان در این میدان نبرد می باشد.
از مسئولین امر خصوصا استاندار محترم نیز تقاضا داریم با توجه به سابقه ی محرومیت این استان، تلاش مضاعفی برای ارسال تجهیزات لازم چه تجهیزات مورد نیاز پرسنل و چه تجهیزات مورد نیاز بیماران به عمل آورند.
/.انتهای پیام